Zoomarkety Delfin

+48 42 655 70 13

Zaloguj


♦ Temat na topie – kleszcze raz jeszcze

To niewątpliwie zmora spacerowiczów, zwłaszcza tych świadomych powagi chorób przenoszonych przez te roztocza; tym bardziej, że na atak tych pasożytów jesteśmy narażeni nie tylko w lesie, jak zwykło się sądzić. Żerują wszędzie, nawet w przydomowym ogródku - zwłaszcza podczas wilgotnych i ciepłych miesięcy.
Kleszcze to pajęczaki z podgromady roztoczy (Acari) , traktowane jako grupa umowna lub jako nadrodzina Ixodoidea albo też jako podrząd Ixodides (Ixodes) Najważniejszą grupą jest rodzina Ixodidae , której członkowie są gatunkami kosmopolitycznymi.
Łącznie liczą 650 gatunków w 13 rodzajach (np. Ixodes, Rhipicephalus, Dermacentor, Amblyomma, Hyalomma, Haemophysalis, Boophilus itp). Z punktu widzenia przenoszenia chorób zakaźnych najistotniejsze gatunki to :

- Ixodes ricinus, Ixodes scapuloaris - szeroko rozpowszechnione w Europie (I. ricinus) i Ameryce Północnej (I. scapularis). Są głównymi nosicielami boreliozy.
- Rhipicephalus sanguineus - światowo rozpowszechniony gatunek, najchętniej zamieszkuje ciepłe i suche obszary. Jest to główny wektor babeszjozy ( Babesia canis vogeli* ), erlichiozy , hepatozoonozy i riketsjozy.
- Dermacentor reticulatus - przystosowany jest do obszarów o chłodniejszym i łagodniejszym klimacie Europy, preferuje cień i wilgoć , głównie w lasach, parkach, zaroślach. Jest to główny wektor babeszjozy spowodowanej przez Babesia canis canis .*

[*Babesia canis - pierwotniak, którego wektorem i drugim żywicielem są kleszcze. Wywołuje babeszjozę psów (babesiosis canum) ]

Zdolności rozrodcze kleszcza są wysokie, jedyna samica produkuje średnio od 2500 do 4000 jaj. Każdy etap rozwojowy może mieć okres spoczynku od 6 miesięcy do 1 roku przed porą żerowania. Pasożyty są w stanie wytrzymać i przetrwać w zimnych lub suchych okresach roku - fakt ten wyjaśnia sezonowość ich aktywności i okresy kulminacji występowania kleszczy na zwierzętach.

Poznaj kleszcza..
Kleszcz dorasta w cyklu rozwojowym złożonym i obejmuje trzy stadia: larwa, nimfa i imago (osobnik dorosły). Z jaj wylęgają się bardzo małe larwy (mają około 0,8 mm wielkości i tylko trzy pary nóg). Przyczepiają się zwykle do małych gryzoni, z których po nakarmieniu odpadają, by przejść metamorfozę (proces przekształcenia wszystkich narządów larwy na organy wyższego stadium rozwoju, czyli nimfy). Nimfy są już nieco większe (1,2 do 1,5 mm) i mają cztery pary nóg, jak postać dorosła - przyczepiają się do większych zwierząt - preferują zające, jeże, ale również psy, koty i ludzi. Po pobraniu pokarmu, nimfa ponownie odpada i przechodzi ostateczną metamorfozę do postaci dorosłej (imago), zdolnej do reprodukcji. Dymorfizm płciowy jest już w tym stadium wyraźny - samca od samicy da się rozróżnić gołym okiem. Samice zwykle są większe (2 x 4 mm) i są widocznie dwubarwne (tuż za odwłokiem znajduje się czarno-brązowa tarczka, a reszta odwłoku jest zdecydowanie pomarańczowa aż czerwona). W przypadku mniejszego samca, czarno-brązowa tarczka tworzy prawie że całą tylną część ciała, co robi wrażenie ciemnego odwłoku. Krew ssą tylko samice. Ich pomarańczowy odwłok jest falisty, co pozwala na wielokrotne zwiększenie objętości podczas wysysania krwi.
Samiec kleszcza już nie pobiera pokarmu (krwi) - jego zadaniem jest zapłodnienie samicy. Dorosła samica wykorzystuje jako źródło pokarmu znowu o nieco większe zwierzęta - jelenie, sarny, dziki, lisy, bydło, konie, psy, koty i ludzi. Żeruje przez jeden do dwóch tygodni, a następnie składa jaja i ginie. Cykl rozwojowy kleszczy jest stosunkowo długi, w naszych szerokościach geograficznych trwa 2-3 lata . Dzięki temu kleszcz staje się zasobnikiem różnych infekcji w naturze, ponieważ wszystkie trzy stadia są w stanie przenosić patogeny . Ssanie krwi jest drogą transmisji zakażenia.

Babeszjoza - główna przyczyna obawy przed ukąszeniem kleszcza naszych psich podopiecznych - czym właściwie jest?
Kleszcz będący nosicielem patogennych pierwotniaków (nie każdy kleszcz zaraża) podczas ukąszenia wprowadza do krwiobiegu żywiciela (np. psa) ww. protisty - Babesia canis, które atakują krwinki czerwone. Namnażają się gwałtownie wewnątrz komórki erytrocytu, powodując rozpad krwinki i atakują kolejne. Postępujący rozpad erytrocytów szybko prowadzi do anemii, a reakcją łańcuchową na upośledzone możliwości transportu tlenu do komórek jest niedotlenienie narządów wewnętrznych - w szczególności uszkodzenie wątroby, nerek. Choroba przebiega dość szybko i gwałtownie, nieleczona zazwyczaj prowadzi do śmierci zwierzęcia.
W Europie babeszjoza przenoszona jest na psy przez dwa gatunki kleszczy - Dermacentor reticulatus (kleszcz łąkowy) i Rhipicephalus sanguineus (kleszcz psi). Uznaje się, iż Babesia canis przenoszona jest na psa w wyniku ukąszenia przez kleszcza łąkowego (Dermacentor reticulatus, a Babesia vogeli przez kleszcza psiego (Rhipicephalus). W zależności od stopnia rozprzestrzenienia obu gatunków czynnikiem wywołującym babeszjozę jest albo B. canis albo B. vogeli.

















ENDOPASOŻYTY – czyli co żywi się Twoim psem i kotem (a potem Tobą) ? Zajrzyjmy do środka..

Dbasz o swojego pupila? Większość z Was odpowie twierdząco – wszak inaczej nie nazywalibyśmy go „pupilem”. Poświęcasz mu czas, żywisz go dobrą karmą, zapewniasz rozrywkę, kąpiesz i używasz kosmetyków przeznaczonych do pielęgnacji zwierząt - masz poczucie dbałości o zwierzę, za które jesteś odpowiedzialny.

Jednak jeśli zaniedbujesz takie fundamentalne zasady jak profilaktyka przeciwpasożytnicza, NIE DBASZ ani o swojego czworonoga ani o SIEBIE (!)

Większość pasożytów wewnętrznych chętnie żywiących się zasobami organizmu Twojego psa czy kota powodują zoonozy – czyli choroby odzwierzęce. Oznacza to, że Ty również jesteś w kręgu zainteresowań endopasożytów jako potencjalny żywiciel. Jeśli nie odrobaczałeś swojego psa/kota, który przebywa w Twoim bliskim otoczeniu, możesz być pewien że Twoje przemęczenie, uczucie senności, rozkojarzenie nie wynika z przesilenia wiosennego/letniego czy innych warunków meteorologicznych, na które tak często zrzucamy odpowiedzialność za nasze złe samopoczucie…
W następnym etapie inwazji pasożytów w organizmie pojawiają się nudności, biegunka, wymioty odwodnienie. Niejednokrotnie zarobaczone psy i koty wykazują objawy alergii skórnych ( za które właściciele czworonogów najczęściej obarczają karmę, nie zdając sobie sprawy że ‘hipoalergiczna’ może nie rozwiązać problemu).
Jeśli pies czy kot jest zarobaczony, ma upośledzone wchłanianie składników odżywczych i poniekąd dzieli się karmą którą mu podajesz z pasażerami na gapę – w pierwszej kolejności odbija się to na tym co organizm „uważa” za mniej istotne, a więc na kondycji skóry/okrywy włosowej . Sierść staje się matowa, łamliwa, sucha – jako jedna z pierwszych alarmuje, że zwierzę jest po prostu nieodżywione.
Profilaktyka przeciwpasożytnicza to podstawa zdrowego współistnienia ze zwierzętami. Zwierzęta, które przebywają na zewnątrz lub są wyprowadzane na spacer bez naszej większej kontroli, są szczególnie narażone na zarażenie – ponieważ pasożyty są wszędzie – w kałuży (lamblie), z której pije Twój pies, na trawie którą wącha i wylizuje, a czasem zjada. Sprawę pogarsza fakt, że wciąż wielu właścicieli nie sprząta po swoich psach, które mogą być zarobaczone, a ich odchody stanowią największe zagrożenie zarażenia następnych zwierząt. Jeśli jesteś właścicielem kota, który przebywa wyłącznie w domu to pewnie myślisz, że problem Cię nie dotyczy. Niestety - Twojego domowego arystokratę również dosięgną. Jaja glist są bardzo często przynoszone do domu ‘na butach’, a następnie, dzięki panującej w mieszkaniach temperaturze, osiągają stadium inwazyjne. To dlatego często diagnozowane są inwazje glist u kotów, które nigdy nie wychodzą z domu..





Chcesz dowiedzieć się o nowościach? Wpisz swój adres email.