ŻYWIENIE PAJĄKÓW
Najważniejszą zasadą w żywieniu pająków jest to, że wielkość podawanego pokarmu nie może być większa niż długość ciała ptasznika. Długość liczymy od szczękoczółków do kądziołków przędnych. Młodym, małym ptasznikom podajemy pinki, białe robaki, wylęg świerszcza i karczana. Im pająk starszy (a więc i większy) dietę zmieniamy i urozmaicamy. Podajemy larwy mącznika młynarka, drewnojady, świerszcze, karczany, szarańczę. Możemy również podawać oseski małych gryzoni.
Różne pokarmy zawierają różne substancje odżywcze, dlatego dietę należy urozmaicać aby pająkowi nie brakowało żadnych składników odżywczych. Podawanie zróżnicowanych posiłków zapewnia zdrowie i zadowolenie pająka. W przypadku pająków nadrzewnych możemy pokusić się o podanie tzw. planktonu łąkowego. Jest to nic innego jak owady odłowione w naturze. Pamiętajmy jednak, że owady takie powinny być zbierane jak najdalej od ruchliwych dróg, tak aby były jak najmniej zanieczyszczone przez środowisko. Warto również wiedzieć o tym, iż owady takie, złapane samodzielnie mogą zawierać różnego rodzaju pasożyty więc nie należy podawać ich często oraz obserwować ptasznika po zjedzeniu takiego pokarmu. Nie ma jasno określonych reguł odnośnie częstotliwości karmienia ptasznika. Często bywa tak, że jednego dnia pająk pochłania bardzo duże ilości jedzenia a następnie przez kilka miesięcy, do nawet roku odmawia przyjmowania jakiegokolwiek pokarmu. Zarówno w jednym jak i drugim zachowaniu nie ma nic nienormalnego warunkowane jest to wiekiem i warunkami w jakim przebywa pająk. Młode ptaszniki karmimy co 1-2 dni, wraz ze wzrostem coraz rzadziej, do raz na tydzień – dwa tygodnie. Należy pamiętać, iż nie można karmić pająka w okresie po wylinkowym. Młode pająki do 4 dni po wylince, starsze do nawet dwóch tygodni. Pokarm podajemy dopiero wówczas, kiedy kły i oskórek stwardnieje.
Bywa również tak, że pająk nie chce jeść. Może tak dziać się z trzech powodów. Pierwszy to nadchodząca wylinka, jest to zjawisko łatwe do rozpoznania. Posiłek podajemy dopiero 4 dni po zakończeniu wylinki. Powód jest prosty- kły muszą być całkowicie twarde, łatwo to rozpoznać, ponieważ stają się zupełnie czarne, dopiero wtedy możemy podać pokarm.
Drugi powód może wynikać z faktu podania ptasznikowi zbyt dużego pokarmu. Trzeci powód jest najczęściej występującym. Jest to po prostu brak głodu . Wynika to z powolnego metabolizmu. Może więc upłynąć sporo czasu od momentu zjedzenia posiłku do jego całkowitego strawienia. Ważną informacją jest również to, że pająk nie może się przejeść . Pająki przyjmują pokarm tylko wtedy, kiedy tego potrzebują.
ŻYWIENIE JASZCZUREK
Prawie wszystkie gatunki jaszczurek są mięsożerne. Nieliczne z nich są roślinożerne. Dla jaszczurek mięsożernych dieta powinna być różnorodna ale ukierunkowana na określoną karmę, zwykle są to owady, jednak zdarzają się również mięczaki, gryzonie i ryby.
Większość jaszczurek trzymanych w terrarium odżywianych jest bezkręgowcami, ponieważ są najłatwiej dostępne. Sporadycznie podawać możemy podroby i kawałki mięsa. Pamiętajmy jednak, że karma taka nie może być podawana często, stanowi to urozmaicenie diety a nie jej podstawę. Na taką dietę składają się mączniaki, świerszcze oraz drewnojady. Najlepsze są młode larwy, tuż po linieniu, ponieważ im starszy pokarm tym pancerzyk chitynowy staje się twardszy a więc i trudniejszy do strawienia. Dodatkowo możemy również podawać karaczany, szarańcze oraz plankton łąkowy. Musimy jednak uważać pobierając pokarm aby był on zbierany z dala od ruchliwych ulic aby był jak najmniej zanieczyszczony. Jednak nawet to nie gwarantuje nam, że pokarm taki wolny będzie od pasożytów.
Owady możemy podawać żywe a więc po prostu wpuszczać do terrarium. Zwierzę będzie miało rozrywkę w postaci polowania. Jaszczurkom, które prowadzą dzienny tryb życia wszystkie nie złapane owady należy usunąć przed nocą aby nie zakłócały spokoju zwierzęciu. Jaszczurkom o nieco większych rozmiarach można podawać gryzonie, jaja a nawet pisklęta. Popularnym pokarmem są również oseski myszy oraz innych małych gryzoni. Musimy jednak wiedzieć, że pokarm taki jest bardzo tuczący, dlatego musimy zapewnić jaszczurce odpowiednią porcję ruchu. Gryzonie powinny być mrożone z dwóch powodów. Pierwszy - jest to po prostu wygodniejsze dla hodowcy, po drugie mrożenie pokarmu sprawia, że zabijane są przez to pasożyty bytujące w gryzoniach - pokarm jest więc bezpieczniejszy dla naszego gada i nie powinien mu zaszkodzić. Jaja podajemy surowe lub gotowane. Najbardziej rozpowszechnione są jaja przepiórcze. Oprócz tego, że są mniejsze od kurzych to mają więcej składników odżywczych. Dodatkiem do diety może być surowe mięso, podajemy w małych ilościach tylko jako urozmaicenie podstawowej diety.
Pamiętać również należy o tym, że żywy pokarm to z etycznego punktu widzenia także zwierzęta. Należy im stworzyć dobre warunki oraz dostęp do świeżej wody. Dobrze odżywiony oraz przechowywany w dobrych warunkach pokarm dla gadów jest dla nich bardziej wartościowy .
Pokarm podawany jaszczurkom zwykle pochodzi z hodowli. Nie ma więc w sobie różnych substancji odżywczych jakie miałby w środowisku naturalnym. Dlatego pokarm taki powinien być wzbogacony o preparaty witaminowo-mineralne. Bezkręgowce pochodzące z hodowli mają niekorzystny skład wapniowo fosforowy, należy więc podawać go wraz z preparatami wzbogacającymi ich wartość. Żywe owady należy posypać specjalnym preparatem. Pamiętajmy o tym, że pokarm nie zjedzony od razu szybko strzepie ze skrzydełek preparat witaminowy.
ŻYWIENIE WĘŻY
Najważniejszą kwestią jest częstotliwość karmienia. Młode węże karmimy co 4-5 dni. Nieco starsze (a przez to większe, długości ok. 50cm.) co 6-7 dni. Pokarm możemy podzielić na dwie grupy, pokarm żywy oraz martwy .
Podając żywy pokarm warto trzymać się zasady, że wielkość pokarmu nie może przekraczać szerokości węża w jego najszerszym miejscu. Nie należy więc wpuszczać do terrarium, gdzie znajduje się młody wąż dorosłej myszy.
Młode węże karmimy oseskami (dla wyjaśnienia - oseski to młode myszy, szczury, chomiki, którym zaczynają wyrastać pierwsze włoski). Mimo, że nie brzmi to zbyt zachęcająco, ze względu na wielkość będzie to najbardziej odpowiedni pokarm. Możemy podawać żywe lub mrożone. Podając żywy pokarm młodym wężom rozwijamy w nich instynkty łowieckie. Nie należy jednak zapominać o tym, że aby wąż zjadł podane pożywienie musi mieć gdzie się schować. Dlatego niezbędne są kryjówki. Często zdarza się również tak, że wąż nie chce jeść. Najczęstszą przyczyną jest zmiana jego miejsca zamieszkania, Jeśli kupujemy młodego węża jest to dla niego duży stres, inne terrarium, inne osoby wokół … należy to przeczekać. Innym powodem, dla którego wąż nie je to zbyt duża ilość (rozmiar) pokarmu, to również powoduje stres u węża i zniechęca go do polowania. Niektórzy hodowcy zalecają podawanie piskląt, oczywiście taki pokarm nadaje się dla dużego, dorosłego węża. Żywy pokarm podajemy, ponieważ w sierści, ssaków oraz ich wnętrznościach znajdują się odpowiednie składniki odżywcze dla optymalnego wzrostu węża. Węże w terrariach karmi się w większości gryzoniami ze względu na ich dostępność na rynku oraz stosunkowo niewielką cenę.
Sporym ułatwieniem jest podawanie wężowi martwego pokarmu. Zaletami tego pokarmu jest to, że możemy mieć go zawsze pod ręką ( w zamrażalniku). Pokarm martwy jest bezpieczniejszy i wolny od większości pasożytów. Pokarm podajemy gdy osiągnie temperaturę ok. 30 stopni, nie może być ani chłodniejszy ani cieplejszy. Gryzonie rozmrażamy w taki sam sposób jak mięso: wyciągamy z zamrażalnika i czekamy aż głowa gryzonia osiągnie temperaturę pokojową. W celu podgrzania potrzebujemy miskę i kubek. Do miski wlewamy wrzątek a we wrzątek wstawiamy kubek. Do kubka należy włożyć gryzonia. To najlepsza metoda, ponieważ jest szybka a gryzoń po podaniu wężowi pozostaje suchy. Niektórzy hodowcy podają pokarm podgrzany bezpośrednio w wodzie.
Pokarm mamy przygotowany, kolejna czynność to sposób w jaki podajemy go wężom . Oto dwa najbardziej popularne sposoby. W zależności od tego, czy wąż przyzwyczajony jest do spożywania pokarmu martwego czy nie. Jeśli z jedzeniem martwego pokarmu nie ma problemu, należy jedynie podgrzany pokarm umieścić w terrarium. Możemy ułożyć go na miseczce lub podstawku aby nie przykleiła się do niego ściółka, która znajduje się w terrarium. Drugiego sposobu używamy wówczas, gdy wąż przyzwyczajony jest do spożywania żywego pokarmu. Podgrzany pokarm należy chwycić w szczypce, bądź pęsetę ( w zależności od wielkości gryzonia) i pomachać nim kilka, maksymalnie kilkanaście centymetrów od głowy węża. Wąż pomyśli, że ma do czynienia z żywą zdobyczą i nabierze ochoty na polowanie. Nigdy nie należy chwytać pokarmu jedynie w rękę. W razie gdyby wąż jednak odmówił zjedzenia posiłku, należy gryzonia wyjąć ( również za pomocą pęsety bądź szczypcy) i spróbować podać go późnym wieczorem. Rano nie powinno być go już w terrarium. Często zdarza się również, że węże wymiotują pokarm. Zwykle nie jest to ich wina a nasza. Należy wiedzieć, że ok. 3 dni po posiłku wąż trawi, nie powinniśmy wtedy brać go na ręce. Wąż może również zwymiotować pokarm z powodu chwilowej niedyspozycyjności lub gdy w jego terrarium panuje zbyt niska temperatura. Nie powinniśmy tego lekceważyć i w razie powtarzających się wymiotów należy udać się do weterynarza. Kilkakrotne wymioty mogą nawet spowodować śmierć węża.
Wężom nie należy podawać żadnych dodatkowych witamin . Wszystko, czego potrzebuje do życia zdrowy wąż znajduje się w żywym pokarmie w postaci gryzoni.
ŻYWIENIE ŻÓŁWI
Warto podkreślić fakt, że żółwie nie mają zębów. Posiadają rogowe listwy, tworzące mocny dziób okrywający szczęki. Pokarm możemy podzielić wg dwóch schematów: roślinny i zwierzęcy . Może być on też (drugi schemat) żywy, mrożony, suszony. Składnikami mogą być ryby, mięso, rośliny. Decydując się na gotową mieszankę zakupioną w sklepie zoologicznym lub internecie możemy być pewni, że pokarm taki będzie odpowiednio zbilansowany i będzie zawierał wszystkie niezbędne składniki odżywcze, minerały oraz witaminy.
1. Żółwiom wodnym oraz błotnym możemy podawać gotowe mrożonki identyczne, jakie kupujemy dla siebie w sklepie rybnym. Mogą to być krewetki, larwy komara, kalmary, mięso małż oraz ryby. Przed podaniem należy je rozmrozić, następnie doprowadzić do temperatury pokojowej i dokładnie wypłukać. Dopiero tak przygotowany pokarm możemy podać żółwiom.
Najważniejszy jest jednak żywy pokarm. Składają się na niego drobne żyjątka takie jak dafnie, larwy komarów, ślimaki wodne, ochotki, chrząszcze wodne, dżdżownice a także ryby akwariowe i słodkowodne. Z ryb akwariowych podawać możemy gupiki oraz mieczyki. Filety rybne (z ryb morskich) muszą być pokrojone na drobne kawałki, podawać je możemy wprost do pyszczka żółwia.
Porcje powinny być na tyle niewielkie aby mogły być zjedzone od razu, ponieważ surowe mięso szybko się psuje i gnijąc może zanieczyścić terrarium oraz zaszkodzić żółwiom. Ryby można podawać żywe, surowe filety lub mrożonki.
2. Dla żółwi lądowych niezbędny jest również pokarm pochodzenia roślinnego. Wszystkie gatunki i rodzaje żółwi powinny otrzymywać taki pokarm. Przysmakiem dla żółwi są liście mniszka lekarskiego (tzw. mleczu), babki lancetowatej a także stokrotki oraz bratki. Żółwie zjadają również rośliny wodne - moczarki oraz rzęsy wodne. Z ich pozyskaniem może być jednak kłopot, szczególnie dla hodowców z dużych miast.
Uzupełnieniem diety mogą być również owoce, takie jak jabłka, oraz morele czy brzoskwinie. W terrarium przez cały czas powinno być dostępne wapno.
Ważną informacją jest również to, że żółwiom nie należy podawać warzyw takich jak cebule, por, seler, pietruszka oraz warzyw kapustnych, kalafiorów, ziemniaków, pieczywa, kaszy oraz makaronów.
Jak często podawać żółwiowi pokarm?
Bardzo istotną kwestią jest częstotliwość karmienia żółwia. Osobniki, które nie ukończyły szóstego miesiąca życia pokarm muszą otrzymywać codziennie . Osobniki do dwóch lat życia karmić należy trzy , cztery razy w tygodniu . Dorosłe żółwie powinny otrzymywać pożywienie dwa , trzy razy w tygodniu. Dawkę przeznaczoną na dzień karmienia dzielimy na dwie porcje. Jednorazowa porcja powinna być na tyle mała aby żółw zjadł ją od razu po podaniu.